STYMULOWANIE ROZWOJU MOWY W ŚRODOWISKU DOMOWYM
DLA RODZICÓW DZIECI W WIEKU ŻŁOBKOWYM I PRZEDSZKOLNYM
O rozwoju językowym dziecka
Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że małe dzieci uczą się języka ojczystego same i bez żadnego wysiłku. Podobnie jak wiele innych potocznych przekonań, zawiera ono tylko ziarno prawdy. Dziecko nie uczy się języka ojczystego samo – owszem, uczy się go samodzielnie, ale potrzebuje do tego ludzi, którzy się z nim komunikują i stanowią jego OTOCZENIE JĘZYKOWE. Bez tego nauczenie się języka jest niemożliwe. Dziecko jest na co dzień „zanurzone” w języku: słyszy rozmowy, obserwuje komunikację między różnymi osobami i samo bierze udział w sytuacjach wymagających użycia języka. To dzięki temu „zanurzeniu” – jego ciągłości i bogactwu – dziecko przyswaja język. Przyswojenie języka tylko pozornie nie wymaga od dziecka wysiłku. W rzeczywistości już od urodzenia dziecko wykonuje ogromną pracę umysłową. Polega ona najpierw na wychwytywaniu w otoczeniu regularności – powtarzających się wzorców – a potem na porównywaniu i łączeniu ich ze sobą. Język jest właśnie przykładem systemu często powtarzających się wzorców. Słowa i zdania, które wypowiadamy, to przecież utrwalone zestawy głosek – dźwięków mowy. Niemowlęta wychwytują te prawidłowości, nieświadomie rejestrują powtarzalność głosek i całych ich zestawów w docierającym do nich morzu dźwięków. Dzięki temu uczą się rozpoznawać krótkie wypowiedzi i pojedyncze słowa.
Poniżej link do materiału: